Güzel, ne güzel olmuşsun; görülmeyi görülmeyi...

İnsanın kendinden kaçması sadece hayatını ertelemesine sebep olur. Bu da bir zaman tüketimidir. Hiçbir tüketimin bu kadar geri dönüşüme kapalı olduğunu düşünmüyorum. İnsan, kendinden kaçarak hayal kırıklarından kurtulduğunu düşünür belki. Ama bu dünyada fark yaratanlar kendileriyle gerçek anlamda yüzleşebilenlerdir. Yola tek bir çekirdeğin emirleriyle devam edenlerdir ve bu çekirdek sahip olunan öz ruhtur. Zihnimiz bizi biz yapan şey değildir.Zihnimizdeki asıl bizi hayata taşıyan ruhtur. Ruhumuzu açabilmeyi başarırsak kendimizle tanışmış oluruz. Şuanda çoğumuz aslında olmayan bir kişiye roller biçmeye çalışıyor.. Ve komut veren birçok çekirdekler kuşatılmış güven eksikliği içinde ilerlemeye çalışıyoruz. Başkalarının, diğerlerinin, ötekilerin, bizim, kendimizin, ailemizin, arkadaşlarımızın, sokaktaki teyzenin, amcanın çekirdekleri dahi biz farkında olmadan çekiyor saçlarımızdan. Bir o yana bir bu yana; doğru sandığımız, doğru olduğuna inanmak istediğimiz yolda enerji tüketiyoruz (başkalarının doğru olduğunu düşündüğü yolda). Kendimizden kaçmasak, sonunda müzik başlayacak..
Sizi ve kendimi taşıdığımız benle tanışmaya çağırıyorum. Ertelenen sizin hayatınız olacak unutmayın bu yüzden başkalarının görünmez iplerine takılıp kalmayın. Olmak istediğim kadar zeki olmayabilirim belki ya da resim yeteneğim ortalamanın üzerinde olmayabilir. Ama bunu gerçekten bende var olanı anlamaya çalışmadan, önyargı ve korkulardan arınıp kendimi, zekamı, yetenekleri,mi tanımak için bir adım atmadan anlayamam. Sandığımdan daha zeki olabilirim. Düşünemediğim kadar... Hissettiğimden daha güzel olabilirim. Göremediğim kadar... Ama ben beni tanımadıkça sahip olduğum potansiyelin hiçbir önemi yoktur. Kendi hayal kırıklıklarımız yaşanmamış bir hayattan daha güzeldir emin olun. Ve Hiçbir insanın bir hayalkırıklığı olmak için bu dünyaya geldiğine inanmıyorum. İçimizdeki iyiliği muhafaza edebilirsek elimizde yeterszilik değil, farkına varılmamış güzellikler olacaktır.
                                       Derinlere atıp
                          ondan kurtulmaya çalışmayın!
                                             o
                                       SİZSİNİZ...

Şiir tadında en güzel hayatlar için...

Şair demiş ki;

'Bir sardunya olmak isterdim şu dünyada
Kırıldıkça kırıldıkça yeşeren
Öylesine al al veren
Bir sardunya *'

Şarkı demiş ki;

'Kanatlarım yok ama uçabilirim
Çılgınlar gibi yine koşabilirim
Suçu işleyip sonra kaçabilirim
Belki gözlerine tekrar bakabilirim*'

Ve dost demiş ki;
'Çok gülümse
Çok çabala
Çok aşık ol...'

Belki hayatımız alıntıları kırpıp hayallerimize kirpik diye takmaktan,
Belki avuçlarımız temiz suyu temiz alnımıza çalmaktan,
Belki dudaklarımız duaları fısıldamaktan,
Belki kalbimiz sevmekten,
Belki beynimiz öğrenmekten, deneyimlemekten,
Belki ruhumuz başarmaktan, tekrar denemekten, tutkuyla bağlanmaktan,
Belki gözlerimiz gökyüzüyle kaynaşıp bakışmaktan,
Belki benliğimiz çoğalıp çoğalıp çağlamaktan
                       
                                mutludur çok,
                                                         yaşamaktan,
                                                                                    ne dersiniz?


* Sardunya şiiri= Halim Yağcıoğlu
*Nükleer Başlıklı Kız= Eğer İstersen şarksı
*Pek sevgili kişi= dostum

Sevgili Kakule,

Bazen hayallerim çok ağır geliyor, taşıyamıyorum... Bazen diyorum; bazen hayallerim çok ağır geliyor, taşıyamıyorum. Yüreğim yırtılıyor bazen.
Ama inanıyorum, taşıyamayacak olsaydım onlar bana hayal olmazdı..

Belki çıkmayız yaza, biz çıkalım kerevetine ;)

Temmuz, ağustos, eylül; her mevsimde durma gül ! Hayat inan çok kısa, belki çıkmayız yaza :) Notaların uçup uçup da tahtalara konduğu, toz olduğu kocaman bir salondayım. Üzerimde yeşiil bir elbise gönlümce dans ediyorum. Güneş salona vurdukça toz partikülleri bir o yana bir bu yana sallanıyor adeta yarışıyorlar benimle. Keman hızlan diyor, durmaa koş! Eteğim havalanıyor, tık tak tık ayakkabım tahtaya mors alfabesiyle sır yazıyor. Lay la lay... Kaybolmak kendini bulmana yardım eder diyor şarkılar, salonda ilerledikçe ilerliyorum tahta parkeler bitmiyor. İlerledikçe daha da hızlı dans ediyorum, gülümsemem yüzüme sığmaz oluyor. Yağmur yağsa da çekse gülümsemem diyorum. Tam o anda yağmur yağıyor, küçülmek yerine eriyor dudaklarım.Bir bakıyorum Güneşin alnındalar... Temmuz, ağustos, eylül, her mevsimde durma gül diyor şarkılar. Bir bakıyorum insanlar giriyor kocaman, tozlu, tahta parkeli salona bir bakıyorum dans edecek arkadaşlarım olmuş. Bir bakıyorum dudaklarımdan güneş damlıyor. Durma koş; durma kalk, git ; durma sev; durma gül...

Ölene Dek Mutlu Olalım

Ağzımda milyonlarca vişneli şeker, daha iyi hissetmeye çalışıyorum. İçimde milyonlarca umut ışığı, daha çok parıldasın güneş diye bekliyorum. Ve gerçek şu ki ne güzelim şekerlerim ne de umut kırıntılarım milyonlarca değil. Amasra'dan döneli birkaç saat oldu. Ne garip daha sabah denizi seyrediyordum başka bir şehirde, başka insanların hikayelerini merak ederek. Şimdi kendi hikayemde kayboldum. Gelin her şeyi anlatayım size...

 Sabah mutluluk hissedememe rağmen kaldığımız otelin önündeki sandalyede oturup geri dönmek istemiyorum diyordum kendi kendime. Birkaç metre ilerideki denizle de konuşmadım, sadece iç sesim hikayemin yalnız koridorlarında çarpa çarpa gözbebeklerime yükseliyordu.Gözbebeklerimde kuşlar da var benim; lekesiz, beneksiz, kara kuşlar... Onları da bilmez kimse iç sesimin neler dediğini bilmediği gibi. Gitmek istemiyordum çünkü orası farklıydı. İnsanlar mutlu gözüküyordu yüzüme. Güneş çok parlıyordu hem, ne güzel, sandalyeye oturalı beş dakika bile olmadan kollarım alev almıştı. Burada karmaşa yoktu, yalnızlık yerini samimiyete bırakıyordu. Burada ekmek parası kazanmaya çalışan insanların şiveli konuşmaları, çocukların kırmızı, gülen yüzleri vardı. Amasralı insanlar çok lüks arabalara binmiyordu, çoğu bina bakımsızdı ama bizi kimse fark etmeden avcuna alan mutsuzluk gözükmüyordu ortalarda. Alınlarının teri, yüzlerinin tebessümü, Güneşin sevgisi, denizin güzelliği, ağaçların ve yeşilin bolluğuyla, dostluklarla yaşıyordu insanlar. Sırtlarında kamburu olanlar vardı belki ama yüreklerinde kamburu olanlar çok daha azdı birazdan döneceğim kocaman şehirdekine göre. Ve o yüreğinde kambur taşıyanlardan biri de bendim belki şimdi oturmuş mutluluğu hissedemediğime göre. Dedim ya mutsuzluk pek dolanmıyordu ortalıklarda, mutsuz değildim ben de; mutlu da değildim, kaybolmuştum. Amasra'ya varmadan kaybolmuştum. O yüzden iki günlük bu küçük gezi boyunca içimdeki yaşama sevgisini beslemek yerine gözlerimle, insanların hayatlarını merak ettim. Öyküler uydurdum onlar için; yüzlerine baktım, mutlular mıydı acaba? Kuşlar uçurdum sonra göz bebeklerimden, azaldım; kimse anlamadı ki. Onlar kuşlarımı göremiyorlar, kara kuşlar; lekesiz, beneksiz, minicik. Ne zaman geri dönecekler bana bilmiyorum. Yüreğimdeki tepe hep vardı belki sadece bazen unutuyordum. Ne zaman unutacağım tekrar ya da ne zaman düzleşecek umut tarlam bilmiyorum. Eline tapanı, tırpanı alıp hasat yapması, topraktan otları yolup çer çöpü ayıklaması gereken kişi benim ama bunu neden bir türlü beceremiyorum onu da bilmiyorum. Size de oluyor mu sahi böyle? Kuşlarımı özlüyorum bir bilseniz. Hala güldükçe ağzımın kenarından tüyleri dökülüyor içimde kalmış olan. İki-üç gündür keyifsizim işte böyle, kaybolmuş... Hikayemi mi sevmedim, doğru sayfayı mı okumuyorum bilmiyorum. Kuşlar ne zaman geri döner? Bilmiyorum, bilmiyorum, bilmiyorum...
Gece  çay içerken sahilde, denize düşen ışıklar oynadı hep. Yılan oldular, gökkuşağı oldular durmadılar hiç Güneş doğana dek. Parktaki çocuklara, gelip geçen insanlara bakarken ben gençler gitarı, klarneti, darbukayı hiç bırakmadılar. Neşe oldular, umut oldular, hüzün oldular ve belki hepsi aynı kıza aşık oldular; çalmayı bırakmadılar hiç. Zabıta gelene dek... Pazardaki tombul teyzeler minik kavanozlarındaki rengarenk reçellerini övdüler, peynirlerini tattırdılar. Tarhana, yoğurt, fındık oldu onların elleri kestane kebap demeyi hiç bırakmadılar müşteri gelmeyene dek. Ve belki benim saçlarım, ağzım, beynim, tırnaklarım en çok da yüreğim ışığa, müziğe, emeğe karışır da damla damla yarın sabahla birlikte, hiç bırakmam mutlu olmayı, mutlu etmeyi ölene dek. İşte bunu biliyorum o zaman kuşlarım çok sevinirdi...
Bir yeri tanımak istiyorsanız gidin Amasra'ya. Kaldrımınlarında yürüyün, pazarlarını gezin, olmazsa olmaz üzerinde 'Amasra Hatırası' yazan sırt kaşıma aletinden alın, denizle oynaşın, balıkları mideye indirip salatanın suyuna ekmek banın... Belki siz de kalnin yanındaki büyük tepeyi kağlumbağaya benzetirsiniz benim gibi. Sonra yeşilli bir kolye alırısınız güzel mi güzel kim bilir? Belki siz de kaybolmuşsunuzdur hem, orada kendizle barışırsınız, hasat zamanınızdır belki kim bilir?

SEVGİYE ÇEYREK VAR!!!

Kandırdım nazlı yarimi ;) Kim olacak benim yarim canım? Bu aralar hatta hayatım boyunca kendimle uğraşmaktan bir nazlı yar edinemedim. Ancak baktım içimdeki aslan uyanıyor, kükredi kükreyecek, ortalığı kasıp kavuracak.. Baktım içimdeki neşe pıtırcığı şahlanıyor anladım, kendime geliyorum efendileeer, kutlama yapalım:) İlkokul öğretmenim taa o zamanlar tespit etmişti. Bana dedi ki: 'Senin içinde iki tane Asya var. İkisi birbiriyle kavga edip duruyor. Kendinle uğraşmayı bir bıraksan...' . Ah canım öğretmenim, bize ders aralarında antolojiden şiirler okurdu. Taa o yaşta 'Sessiz Gemi nin anlatmak istediklerini bize o anlattı. Ee benim de satın aldığım ilk şiir kitabıdır o antoloji. Geçmişimizdeki insanları yaşanan üzgün günlere rağmen sevgiyle, gülümsemeyle anmak ne güzel.. Bunu alışkanlık haline getir Asyaaa! Konumuza dönelim, öğretmenimin tespiti doğrudur... Bunu daha önce de fark etmiştim zaten. Hatta bana dair yaptığı ikinci tespit de doğrudur ki kalbimin kırılmasına neden olan bir numaralı özelliğimdir: çok alınganım efendim, ah özellikle sevdiğim insanlara karşı. Karneme de yazmıştı öğretmenim bu huyumu :D  Alınganlık özelliğimi değiştiremedim bugüne kadar ancak ikinci Asya'yı kovuyorum sanırım. Sevdiğim, ben olan Asya'nın zafer çığlıkları kıvılcanımlıyor gözlerimde, günlerime yansıyor adeta. İşte kendimi kandırdım en sonunda. Ne nazlıymışım arkadaş! Yıllarca koşturdum peşimden de dize gelmedim bugüne kadar :D Hoşgeldin kendim, daha doğru elveda içimdeki kemirgen kız. Ay insan kendinden böyle bahseder mi kemirgen falan? Ben bahsederim işte ne olmuş?? Hem ben küçükken hep duvarları karalarmışım. Bir kere de misafirliğe gitmiştik orada da altıma kaçırdım hem de bayram gezmesiydi(küçüktüm amaaa) . Aferin banaa ^^ Evet bu bloga bir daha bakmayacaksınız değil mi? Olsun ben kendi kendime iyiyim böyle. Benim dünyamda artık umut, gerçek umut, kayseri için pastırma neyse o! Karadeniz türküleri için tulum, kemençe neyse gülümsemek o! Kendimi sevmek (ve olabildiğince heerkesi), hatalarımı kendimi kırmadan yeşertip çiçeğe dönüştürmek benim dünyamda, baklava için fıstık neyse o! E hadi görüşürüz fıstık ;)

Ablaaam

Ablacım,
En uzun süreli ayrılığımız olacak bu. İnşallah güzel anılarla mutlu mesut dönersin. Bunu sen oralardayken aklına eser de buraya bakarsan gör diye yazıyorum. Bir kağıda yazıp vermedim ki hüzünle ayrılma. Ben de senin olmadığın bu zamanı ,bir aylık süreyi, gerçekten istediğim gibi değerlendireceğime inanıyorum. Ve ikimiz de daha taze bir ruhla kucaklayacağız birbirimizi inşallah! Aklıma yine benim garip sorularımdan biri takıldı bugün senin kalpli terliklerine bakarken

: Kalp şekli neden öyle? Halbuki bizim kalbimizin şekline hiç de benzemiyor. Neden öyle bilmiyorum abla, bayır turbum benim :D Ama bence kalbi simgeleyen o şekil bir kum saatinin yarısı.Zaman içinde ben çok başarılı bir iş kadını olabilirim, senin son model bir araban olabilir, iki katlı çok güzel bir ev de satın alabiliriz. Ama asıl önemli olan geçen süreyi nasıl iyiliklerle doldurduğumuz. Akan vakitte küçük şeylere bile gülümsemiş olabilmemiz önemli olan. Ve gerçek bir kalbi o zaman tamamlayabiliriz ancak, sevgiyle ördüğümüzde zamanımızı. Sonra bir şekilde ruh eşimizle mi dersin hayatımızın amacıyla mı,tamamlanıp bir kum saatine dönüşürüz. İnanıyorum ki Rusya'da geçireceğin zaman kum saatinin en parlak tanelerinden olacak. İnanıyorum ki biz gülümsemeyi unutmadıkça rengarenk, ışıl ışıl zamanlar hep bizi bulacak. Ve umuyorum ki ardımıza baktığımızda gerçekten yaşanmış bir hayat, faydalı bir ömür göreceğiz. İyi ki varsın. Bu dünyanın en tatlı bayır turbu sensin! Güle güle git, güle güle gel...
                             

                                           
                                               Ala geyik küçücüktüm ufacıktım.... :>

Parfüm

Bu parfümü sıktığımda kendimi turunç bahçesi gibi hissediyorum. Mandalina gibi portakal gibi çiçekler gibi bir şey kokuyor bu parfüm üzerimde. Hem de kolanın dudaklarıma cız cız etmesi gibi kokuyor, heyecanlı bir şeyler gibi. Portakal mevsimi biteli çok oldu. Ve hissettiğim daha doğrusu çok istediğim bir şey varsa o da mutluluk parfümünden sürüleceği üzerime. Masallardaki yıldızlar gibi güneşin pembe sabaha fırlattığı tatlı bakış gibi hem en sevimli hem en yürekli halim gibi kokan bir parfüm..  Tenimdeki, ruhumdaki, aklımdaki kat kat kumaştan, tenden kurtulup sadece havada saçılan zerreciklerine büründüğüm bir parfüm ki yıldızlı gün doğumu gibi,
                                                                                                           ;)

     
           

'Sevebilecek misin nefret gibi'... İçimdeki gizi ortaya çıkardığımı düşünürken, çabalarken bir şeyler için, süslü çizgiler çizmeye çalışırken hayatıma ayak izlerimi unutmuşum, etrafımda dönüp durmuşum da fark etmemişim. Ama hüzünlerimi de aldım yanıma, dalgaların tuzlu tadında kavuşmuş gibi günlerin tadına umut soluyorum taze yaprakların üzerindeki damlacıklardan. Sanki bir damlayım, sanki bir okyanus. Sanki sen bendensin, sanki ben diye bir şey yok, olmamalı. Sanki sadece denizler var, bulutların tuzlu yağmurlarıyla birikmiş. Bulutlar da ağlarmış, sanki insanlar ağlamaz. Biz insan olalım, kuşlar konsun alnımıza. Her bir başın yukarısındaki açıklık gök değil midir sonuçta? Hadi Asyacım hoşçakal, öpüyorum iki omzumdan.


                             
                                 
 

Sevgili Kakule,

Tanıştırayım efendim Kakule benim bilgisayar günlüğüm. Ay yoksa bu postların adını Kakuleli Rüyalar mı koysaydım? :D  Kakuleli Türk kahvesini denemek, yaz bunu 'yazın yapılacaklar listesine' kızım.  Şu kocaman ağızlı, entarisi kirlenmiş dünyanın hakimi olamıyorsak da bari biz kendimize hakim olmay, yaşama olumlu bakabilmeyi öğrenelim, deneyelim en azından.. Yaz kızım: ne zaman içine sıkıntı düşse aç 'mevsim bahar olunca'yı,  yaaşaamaak ne güzel! Bu arada kahve demişken Kakule,   babam dört paket kuş lokumu almış. Dört nedir? Sanki evde bir ordu yaşıyor :D Acaba benim gibi bir kızı olduğu için mi böyle alışkanlıklar edindi bu adam ? =) Yalnız kahve de lokumla, çikolatayla bir başka güzel oluyor ha. Ben Türk kahvesi tutkunu olmasam da dibek kahvesinin hastasıyım. Hassstasıyız usta! :D Tanışma faslımız kısa olsun böyle ;) Görüşme üzere. Veda şarkımız---> Olmazsan Olmaz (Güliz Ayla) 

 Kahveyle kalın, lokumla kalın, neşeli şarkılarla kalın  efendim..

İncedir Orkidenin Dalları

Günüm nasıl mı geçti?
Orkideleri sev, kalbini kırma.

Doğum Günüm Kutlu Olsun!!!

Sevgili 16 yaşımdaki halim,
Sana anlatmak istediğim çok şey var. Yanında olmak isterdim şu halimle. Bir genç kızın o büyülü, o kanatıcı, o değişken dünyasında yanında olmak isterdim. Aslında daha da doğrusu sen benim yanımda kal isterdim. Hala Gece dinliyor musun? 'Yanımda Kal' demek isterdim sana, tam şuramda. Gitme. Şimdiki halim görüyor ki zaten pek çok şey, pek çok kişi gidiyor. Ama keşke sen beni yalnız bırakmasaydın. Ben seni geceleri ağlarken yalnız bıraktım diye mi tüm bunlar? Bilmiyordum, bilmiyordum ki. Sana anlatmanın bir yolunu bulabilsem, bir başına kendi fırtınalarında ordan oraya savrulmana izin verir miydim hiç? Şimdi bakınca ama o kadar da kötü gözükmüyor o duygu dünyandaki ölümler, kalımlar, savaşlar. Kızma bana, zaman alıp götürüyor diyorum sadece. Yüreğinin kıyısına vuran tüm batıklar, tüm şişeler, sandallar zamanla birlikte gidiyor. Yerine yeni yeni, daha az hisli başka dertler geliyor. Ve keşke diyorsun yanında kalsaymışım 16 yaşımdaki halimin. O zaman, o zaman o daha mutlu olurmuş, o zaman ben daha mutlu olurmuşum. Hayır şimdi acıklı cümleler kurup seni duygulandırmayacağım. Aslında demek istediğim şey seni çok özlediğim. O yavaş şarkılarda neden hüzünlendiğini hala anlayamadım ve çözemedim de hayatın o büyük sırrını. Daha da kötüsünü söyleyeyim mi? Değiştim ben ben 16 yaşımdaki halim. En çok korktuğun da buydu sanırım değil mi? Direnememek, kaybolmak, kirlenmek. Kötü olmak, en çok korktuğun buydu değil mi deli kızım? Hatırlar mısın ne çok ama ne çok korkardın üniversite sınavından. Halbuki çok başarılıydın ama en iyi olmak isterdin. Sonra gelsin kaygılar, korkular, gözyaşları ve kıyaslamalar... Böyle harcama demek isterdim sana günleri. Olacağına varıyor ya her şey biraz daha sür demek isterdim günlerinin güzelliğini. Daha yazamıyorum. Ne yaşamdı ki ne yazayım sevgili kızım. Kendine iyi bak. Biriktirme göğsünün üstünde umutlarını, hayallerini. Yaşa onları deli kızım, güzel kızım. Utanma o çılgın kahkahandan da. Benim yapamadığımı sen yap, bul bizi, bul kendini neşe fıçım benim. Hadi göreyim seni. Pes etme olur mu? Ne olur kapılma o olumsuzluğuna da üzme beni.Bilirim, başarabilirsin sen, bilirim sevgiyle bakınca bir etrafa hiçbir şeyin eksikliği kalmaz gönül dünyanda. Bilirim yaparsın sen; yaşarsın, savaşırsın, doğarsın çok kez ve doğurursun. Ama sakın, sakın kapılma hırsların ve paranın ağına. Mevki makamı boş geç iyilik peşinde koş sen. Çok sev çok da sevil olur mu? Çok gül çok da güldür olur mu? Çok şükret ve hak et olur mu elindekileri? Bil, pişmanlığım bitmedi sen bitir olur mu? Yolun açık olsun 'yüzünü dökme küçük kız'...



Evet bu yazıyı okuyan kalabalık dünyadaki azıcık insanlar. Siz kaç yaşındasınız? Sizin gençliğiniz nasıldı? Ben yarın 17 olacağım ve belki değişir bu yüzünü dökmekten bir türlü vazgeçmeyen küçük kız. Ne dersiniz, başarabilir miyim?  Bakalım :)

Hoşgeldim, Hoşgeldiniz ;)

Merhaba! On binlerce kez merhaba size. İlk yazıma, ilk tutkuma, ilk değil de her hafta uğrayan heyecanlarıma

siz de merhaba deyin. Merhaba! Merhaba yalnız şehrin sır tutan insanları, dalgalı denizdeki kayıklar merhaba size. Siz de merhaba deyin rengarenk balıklı hüznüme. Yapabilirseniz izlemeyi bırakın, şahit olmayı bırakın bir öpücük kondurun günün mor alnına hem sabah hem de akşamları. Yapabilirseniz 'hoş geldin' deyin bana. Şarkıda da var ya sanki dipsiz bir yalnızlık kuyusu bir yanım umutsuzluğu okşayan. Ama bir yanım da çiçek açmış ıhlamur ağacı, huzurlu, sakin, saydam bir ıhlamur ağacı. Ve ateşten taraflarım da var. Yanarlı dönerli, pek huysuz olduğum noktalar, kendimi kanattığım zamanlar, kalbimin suyunu sıkıp da balkon yıkamalarım bile var. Maksat ayağımız temiz yere bassın. Ya gözlerimiz, onlar hangi temiz, güzel günlere uyansın. Merhaba dostlar, günü solumaya merhaba...